Tελικά η κάθοδος των Ελλήνων πολιτών για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη 2002 θα περάσει μέσα από την αιθαλομίχλη της μπουσικής τρομοκρατίας και της Ελληνικής. Εξελίξεις στο διεθνή στίβο, σε ό,τι αφορά την επικείμενη επίθεση των υπεράτλαντων «αυτοκρατόρων» στο Ιράκ, και τρομοκρατία στην Ελλάδα, σε ό,τι αφορά την εξάρθρωση της 17Ν. Δυο διελκυστίνδες διαστάσεις, που πλαισιώνονται, η μια ανάμεσα στα κύτταρα του Πολέμου στο Ιράκ και η άλλη στον εσωτερικό αποπροσανατολισμό της Ελληνικής κοινωνίας. Αυτά τα δυο σύνδρομα παγιδεύουν τους πολίτες έτσι ώστε οι αποφάσεις τους, ως προς το πού θα κατευθυνθούν και ποιον θα ψηφίσουν, να πριμοδοτούν το κατεστημένο, που ανάλωσε τις Τ. και Ν.Α. Και αυτή την άποψη τη συμμερίζονται αλλά και την υποστηρίζουν τα κόμματα εξουσίας.

Παρόλο που το τρομοκρατικό κλίμα «ευνοεί» την επανεισβολή του Κράτους στους Δήμους και στις Νομαρχίες της Ελληνικής επικράτειας, οι πολίτες αυτής της Χώρας, μέσα απ’ το βραχυκυκλωμένο και αποπροσανατολιστικό ορίζοντα, δε φαίνονται να διατίθενται για μια ακόμη «παράτα». Κι αυτό φαίνεται τόσο από το συναγερμό της κρατικής μηχανής προς κάθε κατεύθυνση της Ελληνικής κοινωνίας όσο και από τη δραστηριοποίηση ελεύθερων πολιτών, αυτόνομων, ακομμάτιστων συνδυασμών και πρωτοβουλιών.

Οι αγρότες λένε " Όχι στην ερήμωση της επαρχίας"

Λοιπόν, όπως στις Πρωτοβάθμιες Αυτοδιοικήσεις, έτσι και στις Δευτεροβάθμιες τα προβλήματα, διαχρονικά από κάθε άποψη, ποικίλουν και διαιωνίζονται σαν παγωμένα μέταλλα στην ύπαιθρο. Μέταλλα, που οι ως τώρα «θερμαστές», δε φρόντισαν προκειμένου να λιώσουν την παγωνιά τους, αλλά δημιούργησαν εκείνες τις προϋποθέσεις που να μπορούν να δίνουν τη χαριστική βολή στην επικράτηση της ερήμωσης. Ακόμα και η εφαρμογή του «Ι. Κ.» δεν μπόρεσε να εμποδίσει την ερήμωση, αλλά την επιδείνωσε ακόμα περισσότερο. Και δεν μπόρεσε διότι οι αρχιτέκτονες «κατασκευαστές» έδωσαν πολιτική (κομματική» χροιά που θα τους εξασφάλιζε κομματικά οφέλη. Κι αυτό μπορεί να το δει κανείς φτάνει μια επίσκεψή του σε Καποδιστριακούς Δήμους, ιδιαίτερα επαρχιακούς, που επεκτείνονται σε ολόκληρους ερημωμένους νομούς.

Αν και ο νεοσύστατος θεσμός της Ν.Α. δεν έχει μεγάλο βάθος χρόνου, ωστόσο πρέπει να πούμε ότι στο ξεκίνημα τής Ν.Α., η Κεντρική Εξουσία φρόντισε και άπλωσε τα πλοκάμια της και στο όνομα, τάχα, της «αποκέντρωσης», η ερήμωση τής υπαίθρου επιδεινώθηκε ιδιαίτερα τα τελευταία δέκα χρόνια. Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων Νομαρχών κάτι να κάνουν, τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους.

Οι μέχρι τώρα δοκιμασμένες Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις δεν έδωσαν τα αναμενόμενα. Η επαρχία αφήνει τις διαστάσεις της ερήμωσης και το «ανάστημα» των Νομαρχών δεν ανταποκρίθηκε στα αφουγκράσματα των νομών τους. Και παρά τις περιβόητες εξαγγελίες περί ευρωπαϊκών πακέτων και λοιπών οικονομικών μέτρων, η γεωργία συρρικνώθηκε και απογυμνώθηκε. Η εσωτερική μετανάστευση σε όλα τα χωριά έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και κάτι κυβερνητικές εξαγγελίες οι οποίες μέσω Νομαρχών διοχετεύονται στην ύπαιθρο, αποδεικνύονται εξαγγελίες ονείρων θερινής νυκτός και λόγοι «σοσιαλιστικών» και φιλελεύθερων ευαγγελίων.

Ακούγονται συχνά, πυκνά πολιτικά «εμβατήρια» πλαισιωμένα από το κράμα της «Παγκοσμιοποίησης» και της «ελεύθερης αγοράς», όπως, «θα» για τούτο,«θα» για κείνο, «θα» για τ’ άλλο, αλλά η ερήμωση (κοινώς «αποκέντρωση») πρυτανεύει. Κίνητρα που θα μπορούσαν να κρατήσουν τους νέους δεν υπάρχουν. Και τρέχουν στις μέρες αυτές κορδωμένοι υποψήφιοι Νομάρχες στα χωριά έχοντας το ένα χέρι ανοιχτό για το σχετικό χαιρετισμό και στο άλλο γιομάτο ψεύτικες υποσχέσεις δεκαετιών.

Δε μπορούμε να αναφέρουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νομός, άλλωστε είναι γνωστά και οι υποψήφιοι Νομάρχες με αναφορές και λόγους θα τα φέρουν στην επιφάνεια. Όλοι τους, μα όλοι τους, υπόσχονται πολλά. Κι αυτό έγινε και στις προηγούμενες προεκλογικές εκστρατείες κι αυτό πάει να γίνει και τώρα. Ένα πάγιο πλέον παραμύθι, που όμως οδηγεί στην ερήμωση της επαρχίας. Τι φταίει:

Όσο οι Νομάρχες και τα επιτελεία τους δεν πάψουν να γίνονται κυβερνητικοί υπάλληλοι, διαχειριστές και αχταρμάδες για λογαριασμό του Κράτους, όσο η υποχωρητικότητά τους εδράζεται στα νύχια της Κεντρικής εξουσίας χάρη των προσωπικών τους συμφερόντων, θα πρέπει οι πολίτες να αντιληφθούν ότι πρόκειται για πολιτικούς κομπασμούς μεγάλων μεγεθών, οι οποίοι μέσω των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων επιδρούν αρνητικά (κατασταλτικά όσο αφορά την ερήμωση) σε βάρος της υπαίθρου και εκ των πραγμάτων δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα. Επ’ αυτού, από πλευράς των ανεξάρτητων συνδυασμών, αυτόνομων κινημάτων κλπ που διεκδικούν την ΔΙΟΙΚΗΣΗ του νομού, επιβάλλεται η έγκαιρη, έγκυρη και σωστή πληροφόρηση των πολιτών έτσι που να τους καθιστά από κάθε άποψη υπευθύνους για τις προτιμήσεις τους που θα προσφέρουν αποτελέσματα και λύσεις.

Λοιπόν σε ό,τι αφορά τις Αυτοδιοικήσεις, τα κόμματα μπορούν να έχουν άποψη και υποχρεούνται να έχουν, αλλά σε αυτόνομα κινήματα, σε ανεξάρτητους συνδυασμούς συγκροτημένους από πρωτοβουλίες πολιτών, οφείλουν να σεβαστούν τις προσπάθειές τους. Αν θέλουν μπορούν να βοηθήσουν. Από κει και μετά οποιαδήποτε παρέμβασή τους με μορφές συκοφαντιών κ.ά. (δυστυχώς συμβαίνει κι αυτό) ούτε εξυπηρετούν και ούτε βοηθούν. Με τις ιδέες τους και τα εγώ τους βαλτώνουν στο έπακρο την Ελληνική επικράτεια.

Η Ελλάδα πλέον έχει μεταβληθεί σε Χώρα πολιτικών και εμπορικών παζαριών κι αυτό είναι υποτιμητικό και για την Ελλάδα και για τους πολίτες της. Για το «μάζεμα» των χεριών τής Κεντρικής Εξουσίας από την Τοπική Εξουσία και για την επίτευξη της επαναφοράς της Πατρίδας μας ως Χώρα νοικοκυρά στον τόπο της με μια ΖΩΝΤΑΝΗ ΥΠΑΙΘΡΟ, προϋποθέτει μια υγιέστατη Δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση, που να μπορεί να κουνά τα θολωμένα νερά και να συγκρούεται με οποιαδήποτε κατεστημένα όταν εμποδίζεται το έργο της: «Ποταμοί δίς τοίση αυτοίσι ουκ αν εμβαίης, έτερα γάρ επιρρέει ύδατα» (στο ίδιο νερό του ποταμού δεν μπορείς ποτέ να κολυμπήσεις δυο φορές διότι καινούργια νερά ρέουν συνεχώς, λέει ο Ηράκλειτος). Κι αυτό το υπόσχονται συνδυασμοί άσπιλοι και μη συγγενικοί με την Κεντρική Εξουσία.

Ε. Ε. Σεπτέμβρης 19 2002 Web: www.fasoulas.de * vaios@fasoulas.de Hirschenstr. 14 90762 Fürth D

Σχόλιο φωτογραφίας από το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

20/09/2002