Πολιτικό καφενείο

"Ο Μεγάλος Ανατολικός"

Βολές στην επικαιρότητα

Πρότεινε αυτήν την σελίδα 

Forum

Επικοινωνία

Βιβλίο επισκεπτών

Συνεργάτες

Σύνδεσμοι

  Καθημερινή ανανέωση.                                         Αποστολή άρθρων στην: Συντακτική επιτροπή                 Τελευταία ενημέρωση 04 Σεπ 2002

Θέμα

Αρχείο

Είκοσι οχτώ χρόνια από τους Αττίλες, και σαράντα περίπου από την ίδρυση κρατικού μορφώματος στην Κύπρο, τα πράγματα εξωθούνται σε νέες "ρυθμίσεις" εν μέσω αναπτυσσόμενης οικονομικής κρίσης. Για παράδειγμα αρκετές ασφαλιστικές επιχειρήσεις απειλούνται με χρεοκοπία μετά το κατρακύλισμα του χρηματιστηρίου. Από κοντά και η βασική πηγή εισόδων της κυπριακής οικονομίας, ο τουρισμός, αντιμετωπίζει μια πτώση γύρω στο 16%.

Η Κύπρος που λέγεται, μάλλον κυνικά, "αβύθιστο αεροπλανοφόρο" καλείται να παίξει ξανά ένα άμεσο πολεμικό ρόλο στην κρίση της Μέσης Ανατολής και της ευρύτερης περιοχής, όπως γινότανε και στο παρελθόν. Η όποιου βαθμού ανεξαρτησία υπήρξε στο νησί, όταν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα καταλάμβαναν την πολιτική εξουσία σε μια σειρά αποικίες. Η συνέχεια όμως ήταν αρνητική με τη στροφή τους στον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό εξαιτίας του προδοτικού σταλινισμού. Στην παρούσα όμως ιστορική φάση που ο ιμπεριαλισμός αναδιανέμει τις περιοχές με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του επιθυμεί τον "εκσυγχρονισμό" της Κύπρου, γι΄ αυτό και τα ανδρείκελα της ηγεσίας μιλούν για "εκσυγχρονισμό"

Στην ουσία, όμως, αυτός ο εκσυγχρονισμός σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις, ανεργία, ακρίβεια και αυτά με τη σειρά τους απαιτούν τη "λύση" του Κυπριακού. Οι εκπρόσωποι των φονιάδων του κυπριακού λαού, οι διάφοροι Κόφι Ανάν, Ντε Σότο, Χάνεϊ, Γουέστον κλπ., συνομιλούν με τους ντόπιους πράκτορές τους σαν τον Κληρίδη, τον Χριστόφια και άλλα μικρότερα σκυλιά εξίσου επικίνδυνα. Αυτή την περίοδο, εξάλλου, βγήκαν στην δημοσιότητα και τα αρχεία του Στέητ Ντηπάρτμεντ για την μετα-Ζυριχική εποχή, όπου φαίνεται καθαρά ο ρόλος της μητρός Ελλάδος σε βάρος του λαοπρόβλητου ηγέτη της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Κι αυτός ο ρόλος δεν ήταν τίποτα παρακάτω από μια διαρκή υπονόμευσή του, με κορύφωση το πραξικόπημα του ΄74 και την τουρκική εισβολή. Η περίοδος του Μακαρίου {1960-1974} ήταν η μοναδική στην ιστορία του νησιού που ο κυπριακός λαός έζησε την έστω και κολοβή ανεξαρτησία του.

Αυτό προκύπτει με μέτρο σύγκρισης το εξής τραγικό γεγονός: Τον Ιούλιο του 1978 ο αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκαλιές και ψαλμούς τους αγοραστές του νησιού, δηλαδή τους Άγγλους ιμπεριαλιστές, που πλήρωσαν (;) την Τουρκία του Σουλτάνου για να έχουν την πλήρη ιδιοκτησία του νησιού! Στην τωρινή φάση που φημολογείται η σύντομη ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., ολόκληρη η Κυπριακή ηγεσία έχει αποδυθεί σε έναν "αγώνα" δουλοπρέπειας για να δείξει τα κάλλη της στους ιμπεριαλιστές. Πρώτος και καλύτερος ο Χριστόφιας, αυτό το παχουλό σταλινικό στερνοπαίδι του ΑΚΕΛ, που αφού "αγόρασε" την προεδρία της Βουλής με τη βοήθεια του ΔΗΚΟ, ανταποδίδει την υποχρέωση υποστηρίζοντας - παρά τις αντιδράσεις - για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον ανοιχτά αντικομμουνιστή Τάσο Παπαδόπουλο - διάδοχο του μακαρίτη Κυπριανού στο ΔΗΚΟ, το οποίο είχε στηρίξει Κληρίδη πριν και ούτω καθεξής, και ουκ έστι τέλος των φυλάρχων.

Απ΄ την άλλη πλευρά ο Γιαννάκης Ομήρου - εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ και διάδοχος του Λυσσαρίδη στην πάλαι ποτέ ΕΔΕΚ και νυν ΚΙΣΟΣ, του κόμματος που ήταν απολύτως εχθρικό προς το Κληριδικό ΔΗΣΥ - έγινε ο εκλεκτός του Κληρίδη για την Προεδρία. Αν ο αναγνώστης του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ δυσκολεύεται να καταλάβει τη σειρά, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα "εκσυγχρονισμένα" δημοτικά και νομαρχιακά ψηφοδέλτια της Ελλάδας για να δει πως η πολιτική ηγεσία της Κύπρου εξάγει τεχνογνωσία βρωμιάς, ενώ ισχύει το δόγμα ότι "η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται", αν θέλουν οι ιμπεριαλιστές θα ΄λεγε δικαίως κάποιος...

Tαυτόχρονα ο Κληρίδης έχει αφεθεί απερίσπαστος να "λύσει" το Κυπριακό με τον Ντεκτάς, ο οποίος φυλάκισε δημοσιογράφους που έγραψαν ότι ο Κληρίδης το 1967 φυγάδευσε τη γυναίκα και τα παιδιά του στην Τουρκία αφού κινδύνευαν από την μάχαιραν του στρατηγού Γρίβα - κραγμένου πράκτορα των Εγγλέζων. Ο ίδιος ο Κληρίδης επιβεβαίωσε το γεγονός για να δείξει το μεγαλείο του έναντι των βάρβαρων Τούρκων.

Ίσως κάποια απ΄ αυτά που παρατίθενται να φαίνονται αστεία. Ωστόσο, όμως, αυτά είναι τα έργα μιας διεφθαρμένης ηγεσίας που εμπορεύεται χρόνια τώρα το δράμα του λαού, μέχρι να προκύψει μέσα από αυτές τις αντιφάσεις η επαναστατική ηγεσία που θα δώσει στην Κύπρο τη λύτρωση. Η εν γένει πολιτική κατάσταση στην περιοχή και βέβαια στην Ελλάδα, ειδικά με τον πρόσφατο Ιούλιο, που συνεχίζεται ως τρομομήνας μέχρι τώρα, δεν μπορεί ν΄ αφήσει ανεπηρέαστη την Κύπρο, αν σκεφτεί κανείς τους δεσμούς και τις ιστορικές συγκοινωνίες τους.

  ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΚΑΤΣΑΓΑΝΗΣ

04/09/2002