Πολιτικό καφενείο

"Ο Μεγάλος Ανατολικός"

Βολές στην επικαιρότητα

Πρότεινε αυτήν την σελίδα 

Forum

Επικοινωνία

Βιβλίο επισκεπτών

Συνεργάτες

Σύνδεσμοι

  Καθημερινή ανανέωση.                                         Αποστολή άρθρων στην: Συντακτική επιτροπή                 Τελευταία ενημέρωση 27 Σεπ 2002

Κεντρική σελίδα

Στην μάχη για τον πόλο
της ανατρεπτικής Αριστεράς
Κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση για την απόκρουση της επίθεσης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

Στη μάχη ρίχνονται οι συνδυασμοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μετά και την ολοκλήρωση της συγκρότησής τους. Η ριζοσπαστική Αριστερά παρεμβαίνει τελικά στους δήμους Αθηναίων, Θεσσαλονίκης, Περιστεριού, Βύρωνα, Νέας Σμύρνης, Χαλανδρίου, Δάφνης, Ιωαννίνων, Σερρών, Τρικάλων, καθώς και στο Μαρούσι. Ιδιαίτερη σημασία έχει η εκλογική της παρέμβαση στη νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας.

H Aνυπόταχτη Αριστερά βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα

Ένα χρόνο μετά την 11η Σεπτεμβρίου, όταν ο παγκόσμιος καπιταλισμός κήρυξε μια νέα φάση αντεπαναστατικής εκστρατείας για να αντιμετωπίσει την κρίση του και να τσακίσει τα ανατρεπτικά σκιρτήματα, τις Γένοβες και τα αργεντινάζο, η επιθετικότητα του συστήματος καλπάζει απειλητικά.

Ιδιαίτερα αξιοποιείται η επιχείρηση «εξάρθρωση της τρομοκρατίας». Η βασική στόχευση είναι να ενοχοποιηθεί ο κόσμος της Αριστεράς και του κινήματος, να υπογράψει νέες δηλώσεις μετανοίας και να εξαλειφθεί αυτή η «ελληνική ιδιομορφία» απότοκο των ιδιαίτερα σκληρών μορφών που πήρε η ταξική πάλη στη χώρα μας που θέλει ένα σημαντικό τμήμα των αριστερών και των εργαζομένων να τοποθετείται έστω διακηρυκτικά σε θέσεις ριζικά αντίθετες με τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το σύστημα. Ο συμβιβασμός και η υποταγή να μπει στο νέο DNA της Αριστεράς, έτσι ώστε να μετατραπεί σε άκακο κατοικίδιο του συστήματος, ικανή μόνο για δύναμη ενσωμάτωσης της διαμαρτυρίας στο πλαίσιο ενός παντοδύναμου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών πολιτικοποιείται άμεσα. Εξάλλου, ο νέος ρόλος των δήμων ως τοπικού κράτους, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις με τα ΚΠΣ και τα μεγάλα έργα είχαν φέρει το «τοπικό» πιο κοντά από ποτέ στο «γενικό». Η αναβαθμισμένη αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για το κυβερνητικό προβάδισμα είχε δώσει από νωρίς έντονο πολιτικό χρώμα. Στη νέα φάση όμως η πάλη γύρω από την ανάγκη ή όχι της ανυπόταχτης Αριστεράς χρωματίζει ακόμα πιο έντονα το συνολικό πολιτικό χαρακτήρα. Φυσικά αυτή η μάχη δεν πρόκειται να κριθεί στις δημοτικές εκλογές. Αλλά οι επερχόμενες εκλογές θα είναι σίγουρα ένα κρίσιμο κρας τεστ για τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον κόσμο και για τη συσπείρωση και εκλογική καταγραφή μιας «κρίσιμης μάζας» ικανής να βάλει εμπρός μια άλλη πορεία.

Ο συνδυασμός της Ανυπόταχτης Αθήνας στο δήμο Αθηναίων αποτελεί έκφραση αυτής της ανάγκης. Αντιπαλεύει την κρατική-κυβερνητική τρομοκρατία και την προσπάθεια ενοχοποίησης του κινήματος. Αρνείται την τρομοϋστερία και τη μανία της «ασφάλειας» (και της Ασφάλειας), την πόλη-φυλακή ζωσμένη στο φόβο, στις κάμερες, σε χιλιάδες αστυνομικούς και στη ρουφιανιά. Διεκδικεί τα πραγματικά αιτήματα της κοινωνικής ασφάλειας.

Η Ανυπόταχτη Αθήνα είναι ριζικά αντίθετη με τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων και ό,τι αυτό σημαίνει από περιβαλλοντική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική άποψη. Αντιπαλεύει το μοντέλο μητροπολιτικής ανάπτυξης της Αττικής. Ένα μοντέλο που δημιουργεί μια αποξενωμένη, μολυσμένη, ελεγχόμενη πόλη, υπνοστάσιο σκληρά εκμεταλλευόμενων ανθρώπων, αποθήκη ταξικών και τοξικών αποβλήτων, τεμαχισμένη από εμπορικούς άξονες, με μικρές νησίδες πλούτου και πολυτέλειας.

Η Ανυπόταχτη Αθήνα είναι απαλλαγμένη από τις αυταπάτες ότι οι δήμοι μπορούν να γίνουν όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, αρνείται συναινετικές και διαταξικές λογικές. Γι αυτό η ανυπόταχτη Αριστερά μπορεί καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο να εκφράσει το μήνυμα της διεκδίκησης και της αυτοοργάνωσης, της καταδίκης της πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ.

Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι στην Ανυπόταχτη Αθήνα συναντιούνται για πρώτη φορά σε εκλογική μάχη οι δυνάμεις της επαναστατικής Αριστεράς με τη συνιστώσα της αντικαπιταλιστικής Οικολογίας, τους Οικολόγους Εναλλακτικούς. Οι πολιτικές εκφράσεις αυτές εκφράζουν τμήματα δύο διαφορετικών ρευμάτων κριτικής της υπάρχουσας κατάστασης του «κόκκινου» και του «πράσινου» και συσπειρώνονται τώρα στο αναγκαίο μέτωπο της αντικαπιταλιστικής πράξης. Αν και ο σημερινός συνδυασμός είναι μόνο το πρόπλασμα του μετώπου που πρέπει να συγκροτηθεί, η Ανυπόταχτη Αθήνα, με την έγκαιρη πρόσκλησή της προς όλες τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (και στο Μ-Λ ΚΚΕ που κατεβαίνει αυτόνομα) για τη συγκρότηση μετωπικού σχήματος, αποτελεί την έμπρακτη έκφραση στο σήμερα της μετωπικής ανυπόταχτης Αριστεράς.

Αυτή την Αριστερά μπορεί να τη διακρίνει κανείς στα ψηφοδέλτια που υποστηρίζουν ο ΣΥΝ και το ΚΚΕ. Καταρχήν, ο ΣΥΝ μοιάζει με διχασμένο κορμί. Από τη μια κατεβαίνει στο ένα τρίτο των νομαρχιών και σε εκατοντάδες δήμους μαζί με το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη εμφανίζει αντικυβερνητικό λόγο. Τι να περιμένει κανείς από μία δύναμη «μισής κυβέρνησης»; Το ΚΚΕ είναι επίσης διπρόσωπο. Ενώ σε κεντρικό και σε γενικόλογο επίπεδο εκφέρει ένα για τα μέτρα του προωθημένο λόγο, στο συγκεκριμένο, εκεί που κρίνονται τελικά οι διακηρύξεις, ειδικά στις περιπτώσεις όπου «χτυπά» το δήμο, εμφανίζει ένα προφίλ σχεδόν υπερκομματικό, με προτάσεις διαχείρισης και απίθανες συμμαχίες με παράγοντες και εκπροσώπους και του τοπικού κεφαλαίου.

Η ανυπόταχτη Αριστερά δεν μπορεί να είναι εγκλωβισμένη στα δύο κόμματα της επίσημης Αριστεράς. Βρίσκεται στους δρόμους, ψάχνεται, διεκδικεί, ανησυχεί και αναζητεί. Αλλά πρέπει να τη βρούμε. Μας βάζουν εμπόδια. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απαγορεύουν τις αφισοκολλήσεις. Δεν θέλουν πια οι τοίχοι να έχουν τη δική τους ιστορία, γραμμένη με μπογιά. Μας θέλουν καθηλωμένους στον καναπέ, να καταβροχθίζουμε τις ιλουστρασιόν εκστρατείες της Γεννηματά και της Μπακογιάννη, τα πανάκριβα διαφημιστικά σποτάκια του Παπουτσή, να πέφτουν ανάμεσα σε τρομο-εισαγγελάτους και κρυστάλληδες. Όσοι «δεν μασάνε», είκοσι μέρες μείνανε, ας μπούνε στο χορό.

Ποιος είναι ο Παναγιώτης Βήχος;